Pomysł, że którykolwiek z tych nastoletnich wilków, werecoyotes, kitsune, chimaera i banshees kiedykolwiek uczęszczał do szkoły na tyle dużo, by ukończyć szkołę (no może Lydia, ale jest geniuszem).
Oto ten, o którym nigdy się nie zamknę: radykalne przedstawienie przyjaźni. W szczególności, głęboka w kości, odporna na zapomnienie, emocjonalnie intymna przyjaźń między alfa nastoletnim wilkiem Scottem McCallem (Tyler Posey) a (zazwyczaj) ludzkim Stilesem Stilinskim (Dylanem O'Brienem) - męskie oczekiwania-palenie przyjaźni, która oprócz tego, że jest nieskończenie rozkoszna, służy jako sedno narracyjne każdego przedstawienia.
Nastoletni Wilk nie jest jedynym gatunkowym dramatem nastoletnim, u którego podstaw leży taka przyjaźń. W rzeczywistości, trzej nastoletni tytani telewizyjni, którzy w tym roku kończą swoje długie występy, mają w sobie coś w rodzaju patriarchalnej przyjaźni: Poza zupełnie nieświadomą przyjaźnią między Scottem i Stilesem (a ostatnio między Liamem i Masonem) w "Nastoletnim wilku", istniały potężne i niekonkurencyjne przyjaźnie kłamców w "Pretty Little Liars" oraz silne i nieromantyczne przyjaźnie między Caroline i Stefanem na początku "Dzienników wampira", a Bonnie i Damonem na końcu. Każda z tych przyjaźni śmieje się w obliczu oczekiwań społeczeństwa co do tego, jak powinny się do siebie odnosić dziewczęta (i detektywi / detektywki / czarownice) i chłopcy (i mężczyźni / wilki / nieśmiertelne wampiry). I wszystkie one były w naszych telewizorach przez większą część ostatniej dekady, wszystkie w tym samym czasie! Jak mówią dzieciaki: co za czas na bycie żywym.
A jednak to właśnie przyjaźń Scotta i Stilesa z Teen Wolf, do której wciąż wracam jako do najbardziej niezwykłych, najbardziej czarujących, najbardziej zniewalających. Naprawdę, każdy ważny punkt fabularny zależy od niego: Scott zamienia się w wilkołaka, ponieważ on i Stiles zakradają się do lasu w szkolną noc, aby spróbować pokonać ojca szeryfa Stilesa i znaleźć drugą połowę martwego ciała; opanowanie przez Scotta nowej dzikości nie pochodzi z obelżywych lekcji genetycznego wilkołaka Dereka Hale'a (Tyler Hoechlin), ale z niestrudzonych badań i pomysłowych, przylegających do siebie ćwiczeń szkoleniowych w lacrosse; Powstanie Scotta do Prawdziwej Alfy jest wynikiem tego, że Stiles ciągle jest w pobliżu, jako głos wsparcia w dążeniu Scotta do udowodnienia innym wilkołakom, że nie mają racji, upierając się, że przemoc i śmierć to jedyne drogi do siły i bezpieczeństwa jako osoby o jakimkolwiek stopniu władzy. Scott został uratowany przed podpaleniem się na parkingu w nawiedzonym motelu przez Stilesa, który wszedł z nim do kałuży gazowej, przypominając mu, że są braćmi, a jeśli Scott pójdzie, Stiles też będzie musiał iść; Stiles jest dwukrotnie uratowany od zapomnienia przez serce Scotta, który tak zaciekle wierzy w istnienie i znaczenie swojego najlepszego przyjaciela, że ani japoński demon zemsty, ani horda uwodzicielskich jeźdźców duchów nie są w stanie pokonać ich więzi. Końcową sceną przedostatniego sezonu jest dosłownie wyruszenie razem w zachód słońca w rozwalonym starym Jeepie Stilesa. Długo oczekiwany romans Stilesa z Lydią (Holland Roden) został zakończony poza ekranem, Scott romantycznie niezrzeszony, żaden z faktów nie ma znaczenia w tym momencie wspólnoty, gdy dwoje przyjaciół wyrusza na kolejną przygodę.
Na PaleyFest w 2015 roku, twórca serii, Jeff Davis, zwrócił uwagę na to, jak poważnie traktuje związek Scotta i Stilesa jako główną relację w całej serii, jak wyruszył konkretnie, aby opowiedzieć historię charakteryzującą się rodzajem, znowu, nieświadomej męskiej przyjaźni, którą zawsze chciał mieć jako nastolatek, i że niezależnie od tego, jakie inne przyjaźnie lub związki partnerskie lub romantyczne pary mogą powstać w trakcie biegu Teen Wolf, zawsze, zawsze będzie to Scott i Stiles jako (pożyczyć termin Tumblr) BroTP. A w epoce podsycanej patriarchatem telewizji Peak TV, samotnych wilków antybohaterów, znalezienie programu o dosłownym samotnym wilku, którego życie jest zarówno uratowane, jak i stale wzbogacane przez jego głęboką przyjaźń z innym kolesiem, cóż, jest to program warty mistrzostwa.
Teraz, nie chcę sprawiać wrażenia, że nie ma innych cech, które mogłyby polecić tę dziką reinterpretację B-movie lat 80. każdemu, kto lubi telewizję i/lub zabawę. Całkowicie są! Gleefully makabryczne potwora film krew i koszmary; rodzice, którzy mają swoje własne łuki emocjonalne i wielowymiarowy charakter; najbardziej zabawne (/tylko) przedstawienie lacrosse prawdopodobnie kiedykolwiek zobaczyć w telewizji scenariusz; niezwykle przemyślany epizod butelka badanie życia w japońskim obozie internowania; więcej raves niż jakikolwiek nastolatek kiedykolwiek wiedziałem poszedł do; Wspaniałe zdjęcia; żarty (święta pełnia księżyca, czy ten program ma ŻARTY); bardziej zuchwałość niż większość prestiżowych telewizji wiedziałaby, co robić; nawet fabuła, którą tak natychmiast przeciągnąłem na początku tej rzeczy, cóż, w stosunku do zwrotów akcji i zwrotów rzeczywistość wręcza nam w tych dniach, Teen Wolf nawet udaje się wyjść przed siebie na tym liczyć. To jest przedstawienie, które naprawdę ma to wszystko.
A jednak, gdyby pozwolono mi sprzedać ci tylko jeden punkt, by w końcu odebrać to arcydzieło nastoletniego dramatu gatunkowego, to byłaby to głupia, głęboka przyjaźń Scotta i Stilesa. Na koniec wszystkiego, nadal będą mieli siebie nawzajem, więc: życie spełnione.
Teen Wolf: Nastoletni wilkołak - nie jest zwykłym nastolatkiem
Komentarze (0)